dossier wilson bueno

Wilson Bueno nos habrá legado no pocos textos marcantes, innecesario aquí subrayarlos. ¿A quiénes, nos/as? Cuestión abierta. Por de pronto, para algunos/as, que, en la experiencia de la amistad –no exenta, a ratos, de filosas discordancias–, habremos vislumbrado la móvil radicalidad de su escritura. Textos marcantes no sólo o no tanto en contexto curitibano o brasilero o aun latino- y/o ladinoamericano. Textos marcantes abiertos al descontexto o al contexto por venir en cada textura en que sus marcas marafas se entrelacen, confluyan y vuelvan inéditamente a desarmar todo contexto predeterminado. Otra vez: Wilson Bueno nos habrá legado no pocos textos marcantes, innecesario aquí subrayarlos. Allende la necesidad y la innecesidad del caso, con todo (y nada), cómo no hoy subrayarlos, económica y/o dispendiosamente, cómo no saludarlos.

reynaldo jiménez / andrés ajens junio 2010

viernes, 18 de junio de 2010

a wilson bueno, en los cielos



ia um menino noutra língua noutra gíria noutro sotaque

caso de coherdar colapso da circunvizinhança, ui rosa, ia de jipe

onde ia ser o sítio da grande poesia – árvore ávida, a vida

tecno podia raiar às vezes numa extraordinária migrância no insabível;

a cobra atravessando a estrada candelabros pálidos a árnica

– o peru-seu, grugulejou o exergo, desaparecer no grão nulo dum segundo –

um miligrama de morte, vírgula ou corte, milagre da vida


la pirca, 1º de junio, 2010




andrés ajens / santiago de chile

No hay comentarios:

Publicar un comentario